In this blog update I just wanted to write down my testimony in English. I also copied the dutch version, so both nations can understand it. :) I gave my testimony before I was baptised on June, 29th.
It was such a beautiful day, especially because my dad saw it. We also had a really nice lunch afterwards. Here is my witness of faith in english: Hello everyone, I am Suzanna Monard, I am 19 years old, and I live in Riemst. I was an exchange student in Mississippi the passed year. I lived there with a host family, and I'm only back since last tuesday (June, 17th). It was an unforgettable experience. I learned so much and made such good friends. My host family has become my second family. I also went there to church with my host family. We went to Highlands Presbyterian, a protestant church. The South in the USA is often called "The Bible Belt", because there are so many churches and denominations. Church is there a big part of life; Your good friends also go to church, the church sometimes organises a cookout, bbq, or little festival, with the youth you go on trips,... There are so many activities, which in many people also take part. Every wednesday night, we ate at church. Then, the youth played some games, sang praise songs, and listened to a Bible lesson. Sunday, I didn't only go to church in the morning for the sermon, but also in the evening from 5pm to 7pm. All the youth ate together pizza, or some other kind of fast food. After that, we were separated in groups based on age, and gender. The people in my group have become really good friends, whom I could tell a lot. That's also the purpose of that group. We give each other advice, we talk about belief, and we pray for each other, and with each other. So, in the South it's really easy to say that you are a Christian. Many people go to church because they believe, but there are also people who just go because it's socially accepted. Here, I went to church, because my mom goes. If I couldn't always make it every sunday, I wouldn't feel sorry. I didn't really pay attention in the sermon. I believed, but it was without much commitment or longing to God. I didn't have any relationship with Jesus, and I barely appreciated what Jesus has actually done for us. When I got the first information about host family, I was still happy to hear that they go to church. Thus, I was quickly integrated in church life, and I really enjoyed it. Still, I had to learn what church is really about. It's not just having a good time with your friends, or just go to church because it's an social event. It's much more than that. After almost two months, I started writing down notes during the service and reading bible verses before going to bed. I soon was getting along with my host family astonishingly good, but sometimes I was missing my parents, especially my mom. You can never have the same relationship with your host parents as with your parents. It's very normal then that sometimes I was homesick. I stepped out of my comfort zone to spend a year with a family, which in three super sweet children need everyone's attention most of the time. This big change brought me closer to God. Praying became for me a tool to develop a relationship with God. I started writing prayers in my notebook to thank God. God filled the emptiness I sometimes felt. I learned to be more thankful towards God and others. I wanted to be less selfish give more. God became to me a rock, which never moves or changes. Sometimes I still have a day when I don't feel like including God, but then I soon realize I need God in my life. Mississippi soon became my comfort zone, but the day that I had to say goodbye came sooner than expected. I had to re-integrate in Belgium. Even though I am happy to see everyone again, I sometimes miss mississippi, but God is now with me. After I decided to get baptized in April, I still often thought I'm not ready for it, or that I wasn't good enough. According to the Bible, we're never going to be good enough, and that's why it's not a requirement for baptism. These thoughts shouldn't stop you. The only requirement is belief, and I believe. Doopgetuigenis: Hallo iedereen, Ik ben Suzanna Monard, ik ben 19 jaar oud, en ik woon in Riemst. Ik was afgelopen jaar een uitwisselingsstudent in Mississippi. Ik heb daar een jaar bij een gastgezin gewoond, en ik ben pas terug van vorige week dinsdag. Het was een onvergetelijke ervaring. Ik heb zoveel geleerd en goede vrienden gemaakt. Mijn gastgezin is mijn tweede familie geworden. Ik ben daar met mijn gastgezin ook naar de kerk gegaan. Wij gingen naar Highlands Presbyterian, een protestantse kerk. Het zuiden van de Verenigde Staten wordt ook wel “The Bible Belt” genoemd, omdat er zoveel kerken en denominaties zijn. De kerk is daar dus een groot deel van het leven. In de Kerk zijn je goede vrienden, in de Kerk wordt er zo nu en dan eens een barbecue met een live band georganiseerd, met de jeugd van de kerk ga je op vakantie,… Er zijn zo veel activiteiten, waar veel mensen vaak aan meedoen. Elke woensdagavond, aten we in de kerk. Daarna deed de jeugd spelletjes, en zongen we loofliederen. Tot slot, kregen we nog een Bijbelles te horen. Zondag, ging ik niet alleen ’s morgens naar de kerk voor de dienst, maar ook ’s avonds van 5 tot 7u. Alle jeugd at dan samen pizza, of andere fast food. Daarna werden we opgesplitst in groepen op basis van leeftijd. De mensen in mijn groep zijn hele goede vrienden van me geworden, aan wie ik alles kon vertellen. Daar is die groep ook voor. We geven advies aan elkaar, we praten over geloof, en we bidden voor elkaar en met elkaar. In het Zuiden van de VS, is het dus heel gemakkelijk om te zeggen dat je een Christene bent. Veel mensen gaan naar de kerk omdat ze geloven, maar er zijn ook mensen die gewoon gaan omdat het als sociaal wenselijk gezien wordt. Hier, ging ik ook naar de kerk, omdat mijn moeder gaat. Als ik niet altijd kon gaan had ik daar niet veel spijt van. Ik lette niet altijd op in de dienst. Ik geloofde wel, maar het was zonder veel betrokkenheid of verlangen naar God. Ik had geen relatie met Jezus en ik apprecieerde nauwelijks wat Jezus eigenlijk voor ons heeft gedaan. Toen ik de eerste informatie kreeg over mijn gastgezin, was ik toch blij om te horen dat ze naar de kerk gaan. Ik werd dus heel snel opgenomen in dat kerkleven, en ik genoot er ook echt van. Toch, moest ik nog leren waar de Kerk echt over gaat. Het is niet gewoon een goede tijd hebben met vrienden, of gewoon uit gewoonte gaan, omdat iedereen gaat. Het is veel meer dan dat. Na bijna 2 maanden, begon ik notities te nemen tijdens de dienst en Bijbelverzen voor het slapen gaan te lezen. Ik verstond me verbazend goed met mijn gastouders, maar soms had ik toch heimwee, en miste ik vooral mijn mama. Je kunt nooit dezelfde relatie, die je met je ouders hebt, hebben met je gastouders. Het is dan ook normaal dat ik soms heimwee had. Ik was uit mijn comfortabele omgeving gestapt om voor een jaar bij een gezin te gaan wonen, waarin er bijna voortdurend aandacht moet besteedt worden aan drie ontzettend lieve kinderen. Deze grote verandering heeft mij dichter bij God gebracht. Bidden werd voor mij een manier om een relatie met God te ontwikkelen. Ik begon in mijn notitieboekje, onder de verzen, ook dankgebeden neer te schrijven. God vulde de lege plaats in mijn hart. Ik leerde om meer dankbaar te zijn tegenover God en anderen. Ik leerde om minder aan mezelf te denken, en meer om anderen te geven. God werd voor mij een vaste rots, die nooit verandert. Soms heb ik nog een dag, wanneer ik er God niet bij betrek, maar dan bedenk ik mij snel, omdat ik weet dat ik God nodig heb in mijn leven. Mississippi was snel mijn comfortabele omgeving geworden, maar de dag kwam natuurlijk dat ik daar iedereen moest verlaten. Ik moest me re-integreren in België. Ondanks het feit dat ik blij was om iedereen terug te zien, heb ik soms wel heimwee naar Mississippi. God helpt mij hier nu wel in. Nadat ik in April had besloten om mij te laten dopen, heb ik nog vaak gedacht dat ik er nog niet klaar voor was, of dat ik er nog niet goed genoeg voor was. Volgens de Bijbel, gaan we nooit goed genoeg zijn, en daarom is dat ook geen voorwaarde voor de doop. Deze gedachten zouden je dus niet moeten tegenhouden. De enige voorwaarde is geloven en ik geloof.
0 Comments
Leave a Reply. |
Author
|