Gedurende deze paasdagen herdenken we de Dood en Opstanding van Jezus Christus die ongeveer 2000 jaar plaatsvond. Overal op de wereld groeten mensen elkaar met “De Heer is opgestaan”, waarop anderen antwoorden; “Hij is waarlijk opgestaan”, in allerlei verschillende talen. De manier waarop we Pasen vieren is wellicht veranderd. Door de aanhoudende coronavirusmaatregelen is de wereld zoals we die kennen in de afgelopen weken tot een halt gekomen. In ‘ons kot’ blijven, is de nieuwe norm en bijeenkomsten zijn niet aan de orde. We zijn allemaal op de een of andere manier geaffecteerd; zij het ziekte, economische werkloosheid, of eenzaamheid. De samenleving wordt alleen nog draaiende gehouden om in onze basisbehoeften te voorzien, maar de economie ligt grotendeels plat. Met uitzondering van de overvolle ziekenhuizen, waar coronapatiënten op de ICU om hun leven vechten, lijken de steden dood. Geen ellelange autofiles, geen drukke shoppingcenters meer en sluitende fabrieken. De houvast en zin van het leven die we denken te vinden in onze eigen plannen lijken drijfzand. Een vriendin van de muziekschool vertelde me nog pas aan de telefoon, dat de mens zo graag met van alles en nog wat bezig is en altijd maar druk in de weer wilt zijn. We moeten allemaal wennen aan dit nieuwe stille leven, terwijl onderzoekers alles op alles inzetten om zo snel mogelijk een vaccin te ontwikkelen. Ons vertrouwen in de wetenschap wordt getest en we voelen ons machteloos in de strijd tegen een onzichtbare vijand. Toch geloof ik dat deze onzekere tijd ons kan leiden naar een waarheid dat zo vast staat als een rots. In een artikel uit de Knack las ik het volgende: “het coronavirus noopt tevens tot een ruimere les in nederigheid. De mens is en blijft een nietig wezen. Ondanks onze wetenschappelijke evoluties, kunnen we de natuur niet helemaal domineren.” De schrijver herinnert ons eraan dat de mensheid slechts een onderdeel is van de aarde en de natuur en daar niet boven staat. Vaak zijn we ons daar niet bewust van. Onze sterke evolutie en geavanceerde kennis heeft ons namelijk in “slaap gewiegd”. De mens wilt van nature altijd meer hebben en controleren. Op Erasmus in Spanje leerde mijn Spaanse gastmoeder mij een mooi woord “dominio propio” (zelfbeheersing); een deugd die we met veel geduld, terechtwijzing en discipline leren, als we daarvoor open staan. Zeflbeheersing is onthouding van allerlei zaken; meer macht, meer geld, meer eten, en noem maar op. Waarom? Al hetgeen waarvan we meer willen hebben dan normaal, is ten koste van een ander,… en ten koste van onszelf. Vaak zijn we ons echter onbewust van ons gedrag dat door de globalisering sterk veranderd is. Niemand zou zich kunnen vrijspreken van ontbossing, het smelten van de ijskappen, stroperij, het uitsterven van bedreigde diersoorten, enz. We zullen allemaal rekenschap moeten afleggen op het einde. “Maar wie kan er dan nog gered worden?”, vroegen Jezus’ discipelen (Marc. 10:26). Waarop Jezus antwoordde; “Bij mensen is dat onmogelijk, maar bij God is alles mogelijk” (Marc. 10:27). Het artikel in de Knack eindigt met een pleidooi voor een meer evenwichtige relatie tussen mens en natuur. Volgens mij is dit pleidooi in lijn met wat de Bijbel zegt: De mieren zijn een volk zonder kracht, toch bereiden zij hun spijs in de zomer; de klipdassen zijn een machteloos volk, toch maken zij hun woning in de rots; de sprinkhanen hebben geen koning, toch trekken zij gezamenlijk in goede orde op; de hagedis kan men met de hand grijpen, toch is zij in des konings paleizen. (Spreuken 30:25-28) Hij houdt in Zijn hand de diepten der aarde, de toppen van de bergen behoren Hem toe. (Psalm 95:4) Ik geloof dat deze vreemde tijd van isolatie en immobiliteit ons kan doen inzien dat we moeten genieten van de kleine dingen, zoals de bloesem en ontluikende bloemen, en God hiervoor de eer geven. Om deze dankbaarheid toe te laten in onze harten, moeten we ons ego en onze trots opzij zetten en vergiffenis vragen voor alles waarin we tekortschieten (al weten we het zelf soms niet). God heeft immers niet voor niets Zijn enige zoon gezonden naar de aarde als teken van Zijn onvoorwaardelijke liefde en als losprijs voor onze zonden (Joh. 3:16 & Mat. 20:28), opdat ieder die gelooft eeuwig leven mag hebben. "Jezus zei: 'ik ben de Opstanding en het Leven. Wie in Mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft, en ieder die leeft en in Mij gelooft zal nooit sterven. Geloof je dat?" (Joh. 11: 25-26). Zo ja, dan zal God op een dag alle tranen drogen van diegenen die op Hem blijven vertrouwen. Op die dag zal er geen dood meer zijn, noch rouw en pijn, want alles wordt nieuw (Openbaring 21: 4-5). Zalig Pasen! De Heer is waarlijk opgestaan!
0 Comments
|
Author
|