De crisis rond het Coronavirus heeft alle aspecten van onze samenleving aangetast. Universiteiten, scholen, horeca, enz. gaan dicht tot 4 april. Vluchten worden geschrapt, sportevenementen worden afgelast. Zelfs religieuze bijeenkomsten zijn niet meer toegelaten. Alles om de verspreiding van het virus tegen te gaan. De overheid was duidelijk in haar maatregelen en die moeten we als goede burgers respecteren en toepassen. Maar dat is niet zo gemakkelijk gedaan als gezegd. De beperkingen die ons worden opgelegd gaan, volgens mij, tegen onze menselijke natuur in. Wij, mensen zijn zo graag bezig met onze wekelijkse planning en activiteiten. Ons sociaal leven, onze verantwoordelijkheden, onze engagementen, enz. bepalen in grote mate ons zelfbeeld; wie we zijn, en hoe we onszelf beschrijven. We hebben allemaal bepaalde drijfveren die ons voldoening en een zin voor het leven geven. We zijn tevreden en voldaan als we hier naar leven. Totdat er iets gebeurt wat we niet kunnen controleren en ons leven plots lam legt, zoals het Coronavirus bijvoorbeeld; eerst een lachertje, nu een miniscuul organisme dat ons leven op nationaal, gemeentelijk en zelfs persoonlijk niveau controleert. Al onze plannen in duigen… en nu is het geduldig afwachten. Persoonlijk ben ik eerlijk gezegd ook een beetje aangedaan door het feit dat ik niet meer naar de muziekles kan gaan op maandagavond en naar de koorrepetities op dinsdagavond en naar de kerk op zondagochtend. De tijd die mensen besteedden aan wat ze graag doen (bv. hobby’s, uiteten, op stap gaan, enz.) moet nu een andere invulling krijgen en dat kan soms voor verveling zorgen. Dit zette mij aan tot zelfreflectie. Wordt mijn identiteit bepaald door wat ik doe? Zo ja, wat gebeurt er als alles wegvalt en ik niets meer kan doen? Vorig jaar overkwam me iets gelijkaardigs, maar dan door mijn eigen keuzes. Ik koos ervoor om het lerarentekort te bestrijden door les te geven in een Brusselse middelbare school. Zonder lerarenopleiding en na twee weken stage op een zomerschool, waagde ik een beetje angstig maar met volle moed deze sprong in het onderwijs. Ik vertrouwde erop dat dit de manier was waarop ik mijn bijdrage moest leveren aan de maatschappij. Drie schoolweken verder zag ik geen andere optie meer dan mijn onslag in te dienen. Door het enorme slaaptekort dat ik had opgelopen van de stress had ik mezelf emotioneel niet meer in de hand. Op advies van de dokter besloot ik vol schuldgevoelens te stoppen met mijn eerste job. Gedurende de twee maanden daarna heb ik niet veel kunnen doen. Ik wou reizen, maar dat ging niet. Ik wou vrijwilligerswerk doen voor een goed doel, maar dat was uitgesloten. Twee maanden lang doorliep ik een persoonlijke loopbaanbegeleiding om mijzelf terug te leren kennen. Door de confrontatie in de klassen kende ik mijzelf niet meer zo goed. Geduld is de belangrijkste les geweest die ik heb moeten leren gedurende de maand oktober, november en twee weken van december. Geduld is een deugd waar niet veel mensen over beschikken. Het prisma woordenboek beschrijft het alsvolgt: “een eigenschap waarbij iemand goed kan wachten zonder zich te ergeren of op te winden.” Ik kan je verzekeren dat ik helemaal niet geduldig ben vanuit mezelf. Ik moet het vaak op de harde manier opnieuw en opnieuw leren. Ik geloof ook dat als ik God niet had gedurende die wachttijd, ik verkeerde beslissingen zou hebben genomen door overgave aan mijn slechte gedachten die in tijden van zwakte zwaarder doorwegen. Als ik nu terugkom op de bovengestelde vragen (wordt mijn identiteit bepaald door wat ik doe? Zo ja, wat gebeurt er als alles wegvalt en ik niets meer kan doen?), besef ik dat ik door de harde kern van mijn geloof, die ik als een schat koester, ik een identiteit heb gekregen die nooit kan veranderen. Hier zijn enkele bijbelverzen waaruit volgers van Jezus hun standvastige identiteit kunnen putten: Romeinen 8:38-39 'Want ik weet zeker dat geen dood of leven, geen engelen of duivelse geesten, geen enkele macht, geen dingen nu of in de toekomst, geen macht uit de hoogte of uit de diepte, nee, niets op deze aarde ons zal kunnen losmaken van de liefde van God. Die liefde heeft God ons gegeven door Jezus Christus, onze Heer.' 2 Korinthiërs 4:7: Dat we dat nu begrijpen is als een kostbare schat. Maar die schat zit in een breekbare kruik (= ons lichaam). De kracht die in ons is en die groter is dan elke andere kracht, is niet onze eigen kracht. Het is Gods kracht in ons. Al worden we vergeleken met een kwetsbare kruik die nu en dan breekt, Gods kracht woont nog steeds in ons; wat er ook gebeurt, niets kan ons losmaken van zijn liefde . Efese 2:8-10: Want omdat God zo liefdevol en goed is, heeft Hij jullie gered door jullie geloof. Jullie hebben niet jezelf gered, maar Gód heeft jullie gered. Het is zíjn geschenk. Jullie zijn dus niet gered doordat jullie zelf zo goed je best deden om goede mensen te zijn. Want Hij wilde niet dat jullie over je redding zouden kunnen opscheppen. Want God heeft ons gemaakt. En Hij heeft ook Zelf in Jezus Christus nieuwe mensen van ons gemaakt. Nu kunnen we voor Hem de goede dingen doen die Hij van tevoren al voor ons had bedacht. 2 Korinthiërs 5:17-18: Want ieder mens die één geworden is met Christus, is door God helemaal nieuw gemaakt. De oude mens is verdwenen. Er is een hele nieuwe mens ontstaan. En dat is Gods werk. Hij heeft door Jezus Christus de mensen vergeving gegeven. En Hij heeft ons de taak gegeven ervoor te zorgen dat de mensen dat weten. Je bent niet een beter of slechter mens als je niets doet of als je juist wel iets doet. God houdt van je en wilt je zijn liefde geven als een geschenk; als je dat accepteert dan krijg je een nieuwe identiteit! Het Coronavirus is ernstig en we moeten er alles aandoen om de verspreiding ervan in te dijken. Maar er zijn dingen die nog erger zijn en waar niet veel over wordt gesproken. Een onvolledig beeld hebben van je identiteit kan veel ergere crisissen veroorzaken. Niet willen vergeven en geen vergeving willen ontvangen is een veel ergere ziekte en kan onze geest en ziel die voor eeuwig zijn te gronde richten. Jezus heeft ons zijn vergevingsgezind hart getoond door voor al onze fouten en ongehoorzaamheid te sterven op het kruis. Maar hij leeft en wil ook in ons hart leven, want zo heeft God het bedoeld, zodat we tot hem kunnen komen zonder angst. Als we dit geschenk aanvaarden, zijn we voor eeuwig een nieuwe schepping met een nieuwe identiteit! Geniet van dit lied dat spreekt over het feit dat God ons volledig kent en liefheeft, al moeten we soms opnieuw beginnen:
1 Comment
|
Author
|