Ik heb van 26 december tot 2 januari weer deelgenomen aan het winterproject van Metro Ministries in Roemenie. We hebben in 16 verschillende dorpen het nieuws kunnen brengen dat Jezus is geboren om voor ons te sterven. Daarnaast hebben we winterlaarzen -en kleding uitgedeeld. Ik ben God zo dankbaar dat ik dit mocht doen. Ik ben de mensen van de organisatie Metro Ministries ook heel erg dankbaar voor de bediening die ze doen heel het jaar door. Ik ben de Vrije Evangelische Gemeente Paulus Genk en de Baptiste kerk Betania Cluj dankbaar voor hun gebeden en hun financiële steun aan Metro. Ik wil nu graag getuigen over wat ik daar heb ervaren en geleerd van God.
Toen ik in de verschillende dorpen naar de huizen ging van de Roma-kinderen, was het maar al te vaak dat ik door de modder stapte die bijna niet te vermijden was. Tijdens mijn verblijf daar heeft de zon bijna geen enkele dag geschenen. Ik voelde alsof ik door een dal liep, vol van de schaduw van de dood. Vooral in Valea Rece, Seleus en Albesti was de armoede schrijnend. Toen ik kinderen zag die rondliepen zonder jas, in slechte schoenen en zonder dikke kousen, waren de verhalen over ziektes die rondgingen voor mij geen nieuws. Ik was er niet goed van, en ik kon hetgeen wat ik zag alleen maar verwerken door te bidden: "Vader, heb medelijden, aub". En ten midden van alle armoede, modder en afval, had ik toch troost en hoop gevonden in het gedrag van twee kinderen. Een jongetje uit Seleus, genaamd Alexander, bleef met zijn moeder nog langer hangen na het programma terwijl wij al alles terug aan het inladen waren om naar het volgende dorp te gaan. Ik was zwerfvuil aan het oprapen en Alexander begon mij te helpen omdat zijn moeder hem dat had opgedragen. Hij gehoorzaamde meteen en bleef mij helpen totdat ik zei dat het tijd was om naar huis te gaan. Ik moedigde hem aan om altijd zo een goede jongen te zijn zelfs als diegenen rondom hem het niet appreciëren want God zal hem belonen. Voor mij was de gehoorzaamheid van dit jongetje een wonder ten midden van zoveel onverschilligheid en rebels gedrag. Velen hebben geen goede opvoeding gehad en zijn niet naar school gegaan. Kinderen die zo opgroeien krijgen heel weinig waarden en normen mee en groeien op in een omgeving waarin alleen de sterken het voor het zeggen hebben. In Albesti was er een meisje dat ik ook al in de zomer had leren kennen. Haar naam is Delia en ze is 7 jaar oud. Afgelopen zomer was ze een van de braafsten uit mijn groep en ze leek altijd vrolijk. In mijn ogen leek ze bijna een engeltje dat ik bijna niet kon geloven dat ze de kinderen terugsloeg die haar lastigvielen. Nu zag ik dat ze grieperig was, maar tot mijn verbazing was ze even vrolijk. Ze pakte mijn hand en leidde mij langs de makkelijkste en minst modderige weg. Ook haar zachtmoedigheid en behulpzaamheid raakten mij toen ik hoorde dat haar vader in de gevangenis zat omdat hij verwikkeld was geraakt in een gevecht. Ik troostte Delia door te zeggen dat ze een Hemelse Vader heeft die zoveel van haar houdt. Ik probeerde haar moeder te bemoedigen door te zeggen dat ze een goede moeder is en dat haar dochter één van de braafste en vrolijkste kinderen is die ik ooit heb ontmoet. En dat is ook zo, want ik kan moeilijk geloven dat ik even zacht en vrolijk zou zijn, moest ik in zo'n gemeenschap geboren zijn.
Ik geloof dat deze wonderen bewijzen dat er een duidelijk verschil is tussen goed en kwaad en dat God’s geest aan het werk is om bepaalde personen te gebruiken tot eer en glorie van hem, in eender welke situatie, opdat zo meer mensen hem gaan vrezen en leren kennen.
Ik heb geleerd dat de Schepper van het Heelal geen grenzen kent. Analfabetisme en het gebrek aan een verwelkomende kerk kan onze God niet tegenwerken. Hij laat zich ook kennen door wonderen en totale vreemden die niet de taal spreken maar die de onvoorwaardelijke liefde van God delen. Ik heb ingezien dat ik evenveel afhankelijk moet zijn van God als de arme vrouw die toegeeft dat ze niets heeft en God nodig heeft. De materialistische rijkdom mag ons niet doen vergeten dat we elke dag Jezus nodig hebben want hij is de enige die ons een toekomst en het eeuwige geluk kan geven. In de hemel zal ik mij verheugen over diegenen die materialistisch arm waren maar rijk zijn geworden in Jezus. Mijn treuren over de onrechtvaardigheid en de materialistische gebreken zal overgaan in vreugde omdat ik de genade van God zal zien. Warm Feet winter project 2018 - Hope in a broken world?
From December, 26th until January, 2nd I had the opportunity once again to join the Warm Feet project by Metro Ministries in Romania. We have shared the news of Jesus’ birth and death for our sins with children and parents from the Roma communities in 16 villages. In addition, we distributed winter boots and clothes. I am so grateful to God and that he has used me in this ministry. I am also very grateful for my Belgian church (VEG Genk) and the church I go to in Romania (Betania Cluj) for their prayers and financial support for Metro. I am also thankful for the people from Metro Ministries because I have seen how much work there is left for them to do throughout the year. Their sacrifice is such a blessing for so many children.
Now, I would like to share with you what I have experienced and learned during the project. When I was going to the houses of the Roma children, there was so much mud that I could hardly avoid it. The sun did barely come out during the week. I felt as if I was walking through the valley of the shadow of death. Especially the poverty in the villages Valea Rece, Seleus, and Albesti shocked me. When I saw children walking around in bad shoes, without thick socks and jackets, it did not surprise me that many of them were sick. It made me feel sick too and the only way I could process all this was by praying: “Father, have mercy.” But in the midst of all the poverty, waste, and mud, I had found comfort and hope in the behavior of two children. A boy from the village Seleus, named Alexander, and his mother wandered around our vans after the program had already ended. While we were loading everything back into the vans to go the next village, I was picking up trash. Alexander’s mom told him to help me, and he obeyed immediately. He helped me until I said that it was time to go home. I encouraged him to keep doing good, even when no one appreciates it, because God will reward him. Given the ignorance and rivalry in these Roma communities, this child’s obedience was a miracle. Many children are not properly educated and do not go to school. These communities often show a lack of moral values and therefore, this is not a place for the poor in spirit. In the village Albesti, there was a girl I had already met during the summer project. Her name is Delia, and she 7 years old. Last summer, she was one of the most well-behaved and happiest children in my group. In my eyes, she seemed like a little angel, and thus I could almost not believe that she would hit back when another child hit her. Now, I could see she had a fever, but surprisingly she was just as happy. She took my hand and lead me along the easiest and less muddy way. Her meek and helpful spirit touched me when I heard that her father is in prison because he was violent. I comforted her by telling her that she has a Heavenly Father that loves her so much. I also tried to encourage the mother by telling her that she is good mother and that her daughter is one of the most well-behaved and joyful children that I have ever met. It’s true because I can hardly believe I would be just as meek and joyful if I had been born in such a community.
I believe that these miracles are proof of the difference between right and wrong and that God’s spirit is working in certain people, no matter the circumstances, so that more people will fear him and know him.
I have learned that the Creator of the universe knows no limits. Illiteracy and a lack of welcoming churches cannot stop God’s plan. He is able to make himself known through miracles and total strangers who do not speak the language but want to share God’s unconditional love. I have realized that I have to depend on God just as much as the poor woman who recognizes her poverty and need of God. Given that we are rich in materialistic terms, we should be quick to remember that we need Jesus just as much because he is the only one who can give us eternal happiness. In heaven, I will rejoice when I will see the poor becoming rich in Jesus. My sorrow which was caused by injustice and materialistic poverty will turn into joy when I see the grace of God. In October, I was challenged by my cousin to share how I became a follower of Jesus Christ. You can watch my testimony by clicking on the following link: At the moment, I am home and getting better from an ear infection. Wednesday, I am leaving for Scotland to start my three-month internship in a translation agency. I am so excited to see what the Lord has in store for me this new year! He is most glorified in us when we are most satisfied in him! -John Piper Below you can find useful information, in case you wish to give support or contact Metro Ministries Romania for more information about their ministry. Email:[email protected] Office: 0040-265-775260 Dionis Bodiu: teamleider Public relations Ligia Pintican Englöf [email protected] tel: 0046 763 246 001 For donations in dollars: Visit metroministries.ro/donations/ to use paypal For donations in euro: FUNDATIA METRO MINISTRIES Str Zugravilor nr. 19 545400-Sighişoara, Romania IBAN / Cont euro : RO30 BTRL 0270 4205 A501 88XX Bank details: SWIFT: BTRLRO22MSA BANCA TRANSILVANIA SA AGENTIA SIGHISOARA , STR. HERMANN OBERTH, NR.15 SIGHISOARA, COD 545400 JUD. MURES, ROMANIA
0 Comments
|
Author
|